Obraz Studium błękitu XXIII pochodzi z cyklu poświęconemu linii horyzontu. Malowanie obrazów na zamówienie to uzupełnienie mojej pracy malarskiej. Główną osią są poszukiwania artystyczne w trzech obszarach. Po pierwsze intryguje mnie linia horyzontu. Drugi kierunek to eskapizm, swobodne przeżywanie emocji ze światów fantastycznych bez odnoszenia tego do kwestii społeczynych i bieżączki. Natomiast trzeci obszar to sztuka wideo, ruch, narracja. tu wciąż szukam swojego sposobu opisywania świata. Intryguje mnie to jak mówi narrator w filmie Sailor Normana Leto – to jest przykład wyrazistej narracji. I te słowa typu delegat. Ja wciąż szukam tak dobrze wypracowanego języka w sztuce wideo.
Linia horyzontu której nie było
Wróciłbym jednak do tego o czym opowiada obraz Studium błekitu XXIII. Jego głównym tematem jest linia horyzontu, mimo, że nie pojawia się tam wprost. Jak mówili Indianie – najważniejsze jest to czego nie ma a więc jest. Horyzont to coś co było dla nas oczywiste przez tysiące lat – nasz wzrok spoczywał na tej poziomej linii i odpoczywał, znajdował równowagę. Nagle ostatnie sto-dwieście lat to dramatyczna zmiana w tym zakresie. Obudowano nas betonem. W dużych metropoliach człowiek nie ma nawet fragmentu linii horyzontu. Siła tej poziomej linii polegała na tym że pozwala oddzielić tę część świata do której możemy dojść od tej która nie jest dla nas osiągalna. Oczywiście w stalowych puszkach możemy na chwile wzbić się w powietrze, ale nie jest to eksploracja przestrzeni którą można by było porównać z poruszaniem się po lądzie. Takie oddzielenie tego co w naszym zasięgu i tego co poza nim porządkuje rzeczywistość i nasze myśli. Kilka słów więcej o linii horyzontu i moich poszukiwaniach malarskich w tym zakresie można przeczytać w artykule na stronach DESY.
